Ik schreef een blogje over ondernemerschap en perfectionisme. En over de gebeurtenis waardoor ik besloot ondernemer te worden. Spoiler: gewoon doen!
Mensen die mij volgen op LinkedIn weten dat ik naast mijn werk als provincieambtenaar ook ondernemer ben. Sinds ongeveer een half jaar heb ik mijn bedrijf Buro Geeltjes & co. En dat is soms best een uitdaging voor mij.
Want mensen die mij kennen weten dat ik een hoge standaard heb. Ik ben een controlfreak, een perfectionist. Ik hou van een grondige voorbereiding en raffel zelden dingen af. Het is zelfs zo erg, dat ik een keer op een scoutingkamp waar ik met een clubje vrienden het kampkrantje maakte, NA het drukken van het krantje nog spelfouten zag en deze ging verbeteren. Om half twaalf 's avonds terwijl ik ook op dat moment in een feesttent kon staan... Ik zei al: perfectionist.
Perfectionisme en beginnen als ondernemer is een lastige combinatie. Ik wilde eigenlijk nooit ondernemer worden, omdat je in mijn ogen dan een soort supermens moet zijn die ergens heel erg goed in is. En alhoewel ik het altijd wel nastreef, ik ben geen supermens. Ik kan van alles een beetje, wat dus eigenlijk net niks is.
Mijn stiefzoon opende me de ogen.
Hij startte namelijk op zijn 17e een bedrijf. Gewoon, hoppa, naar de Kamer van Koophandel om zich in te schrijven, en dan beginnen. Gewoon beginnen! Zonder enige ervaring, kennis van wat erbij komt kijken, en zonder een goed plan. Gewoon beginnen. Tssss....
Toen dacht ik langzaam: als zo'n jonkje dat kan, dan moet ik, als veertiger met bijna 20 jaar werkervaring en allerlei diploma's op zak, dat toch ook wel kunnen?
En dus besloot ik ook ondernemer te worden. Bedacht een bedrijfsnaam. Schreef mezelf in bij de Kamer van Koophandel. En ben toen enorm buiten mijn comfortzone begonnen met alles wat ik nodig achtte. Met het bouwen van een website, het schrijven van de teksten voor op de website, het ontwerpen van visitekaartjes. Alles dus lowbudget, want zonder klanten en inkomsten kun je wel allerlei vormgevers, tekstschrijvers en andere dure collega-ondernemers inhuren, maar het was niet de bedoeling dat ik failliet zou gaan voordat ik echt begonnen was.
Wat ik het meest spannend vond, zijn de filmpjes die ik bedacht en opnam. Een idee voor een filmpje is niet zo moeilijk, maar het opnemen! Jezelf zien en horen praten, op een manier die een beetje spontaan overkomt…. Moeilijk! Het kostte al met al tientallen pogingen om het er enigszins naar tevredenheid op te krijgen, maar het is gelukt: er staan tot nu toe 5 filmpjes online (zie Tips & Tricks). Wat mij daarbij hielp was de overtuiging dat mijn filmpjes ondanks hun gebrek aan perfectie toch leuk en informatief voor andere mensen kunnen zijn.
Ik heb het dus allemaal 'gewoon' gedaan. Want ik heb besloten dat ik al doende ga leren. Gewoon doen. Net als mijn stiefzoon.
Het ondernemerschap is dus voor mij niet alleen een manier om geld te verdienen maar vooral een ontdekkingsreis naar wat ik kan als het niet perfect hoeft te zijn. Een reis waarbij ik nieuwe dingen kan leren over en aan mezelf. Waarbij ik kan ervaren wat ik leuk en minder leuk vind aan het ondernemerschap. En waarbij ik dus mijn comfortzone probeer op te rekken. En dat alles is voor mij veel meer waard dan de euro's die het ondernemerschap kan opleveren.
Ik ben benieuwd naar de ervaringen van andere perfectionistische ondernemers: wat heb jij geleerd over jezelf wat je vooraf nooit had bedacht?
Reactie plaatsen
Reacties